Written on June 21, 2009.
Masaya kahit medyo pagod. —- Ito ang summary ng 1-week practicum experience ko. Sobrang saya ko dahil answered prayer, napunta ako sa Toddlers’ Class. Nakakatawa lang kasi wala akong expectations. Kaya ayun, na-shock yata ako pagpasok ko nung Tuesday! Haha.
Iyak, karga, iyak, karga, iyak, iyak, iyak—- ito ang scene sa classroom. Nanakit talaga ang katawan ko! Hanggang ngayon actually… Hehe.
But more than the muscle pain, mas natatak sa akin yung lessons na natutunan ko sa pag-papracticum ko. Nung Tuesday, habang tinitignan ko yung mga bata, nasabi ko na lang kay Lord, “I want to be like these children…”
Bakit? Hehe. Kasi nakakatuwa sila. :D Kaya pala Jesus delighted in children. Una, napaka-dependent nila sa parents nila, to the point na iiyak sila nang todo ‘pag umalis na ng classroom yung parents. At hindi sila talaga titigil. At kahit may ginagawa na sila (kunwari naglalaro), once in a while naaalala nila yung parents nila at iiyak sila ulit. Hehe. Naisip ko, ganito rin ba ako kay God? Am I in despair without Him? O ‘pag busy na ako, hindi ko na Siya naaalala? Isa pa, nakakatuwa kasi nakikinig sila at nagtitiwala! Nung minsan sabi ko dun sa isang bata pagkatapos niyang mag-toothbrush, “Diyan ka muna ha, babalik si Teacher” (kasi may isa pang bata akong iaassist). Aba, I was surprised to see her waiting for me! Hindi talaga siya umalis. :) Ganito rin kaya ako? Nakikinig at nagtitiwala ba ako?
Ilan lang ‘tong mga ito sa characteristics ng mga bata na super na-amaze ako. I believe na marami pa akong matutunan… Nakaka-excite! I love children! I want to be like them. I want to be a child before the Lord—- helpless, dependent, and trusting Him always.
Iyak, karga, iyak, karga, iyak, iyak, iyak—- ito ang scene sa classroom. Nanakit talaga ang katawan ko! Hanggang ngayon actually… Hehe.
But more than the muscle pain, mas natatak sa akin yung lessons na natutunan ko sa pag-papracticum ko. Nung Tuesday, habang tinitignan ko yung mga bata, nasabi ko na lang kay Lord, “I want to be like these children…”
Bakit? Hehe. Kasi nakakatuwa sila. :D Kaya pala Jesus delighted in children. Una, napaka-dependent nila sa parents nila, to the point na iiyak sila nang todo ‘pag umalis na ng classroom yung parents. At hindi sila talaga titigil. At kahit may ginagawa na sila (kunwari naglalaro), once in a while naaalala nila yung parents nila at iiyak sila ulit. Hehe. Naisip ko, ganito rin ba ako kay God? Am I in despair without Him? O ‘pag busy na ako, hindi ko na Siya naaalala? Isa pa, nakakatuwa kasi nakikinig sila at nagtitiwala! Nung minsan sabi ko dun sa isang bata pagkatapos niyang mag-toothbrush, “Diyan ka muna ha, babalik si Teacher” (kasi may isa pang bata akong iaassist). Aba, I was surprised to see her waiting for me! Hindi talaga siya umalis. :) Ganito rin kaya ako? Nakikinig at nagtitiwala ba ako?
Ilan lang ‘tong mga ito sa characteristics ng mga bata na super na-amaze ako. I believe na marami pa akong matutunan… Nakaka-excite! I love children! I want to be like them. I want to be a child before the Lord—- helpless, dependent, and trusting Him always.
No comments:
Post a Comment